They line up some chairs. And the piano stool is the steering wheel. Janneke is a lady who's going on the plane, and Dolly-dee and Bear are her children. Jip gets to be the pilot. Op 13 september 1952 publiceerde Het Parool het eerste Jip-en-Jannekeverhaal, waarin Janneke het nieuwe buurmeisje is van Jip. Elk Jip-en-Jannekeverhaal werd door Schmidt in luttele minuten geschreven in het rumoerige redactielokaal van Het Parool. Het laatste verhaal verscheen op 7 september 1957. De illustraties van Westendorp waren volgens de Britse uitgever niet geschikt voor de Engelse markt. Om de plaatjes ook met de eenvoudige druktechniek van een krant goed te laten ogen, had Westendorp ervoor gekozen om Jip en Janneke steevast als zwarte silhouetten weer te geven. Dit werkte volgens de Britten echter discriminatie in de hand, aangezien Jip en Janneke er op deze manier uitzagen als zwarte kinderen. [4] [5] In het Verenigd Koninkrijk werden daarom andere illustraties gebruikt bij de vertaling Bob and Jilly. In 2013 bracht Querido echter zelf Jip en Janneke in het Engels uit voor de Engelstalige markt in Nederland, waarbij de originele tekeningen van Fiep Westendorp alsnog werden gebruikt. In deze boeken behielden Jip and Janneke ook hun eigen naam, hoewel voor de overige karakters in de boeken wel andere, meer Engels klinkende namen werden gebruikt. [6] Erfenis [ bewerken | brontekst bewerken ] Uit onderzoek van Land en andere tekstwetenschappers weten we dat verbindingswoorden het leesproces vaak vergemakkelijken en het tekstbegrip kunnen vergroten. En dat is precies wat Annie M.G. Schmidt vijftig jaar geleden al doorhad. Schmidt kiest behalve voor korte zinnen vaak voor en, maar, want en toen, zoals duidelijk wordt in dit typerende fragment uit ‘Plaatjes knippen’.

Daar komt Jannekes moeder binnen en zegt: Kijk, een dokter en een mamma, die het kind uit elkaar trekken. Dat heb ik nog nooit gez ien, nog nooit. Schmitz, Jowi (2007-11-13). " 'Tante Patent' van Rieks Swarte wemelt van mooie vondsten". de Volkskrant (in Dutch) . Retrieved 2009-07-10.Het Latijn was redelijk eenvoudig, veel simpeler dan Latijn dat je in oude bronnen zou tegenkomen, het was dus wel een beetje Jip-en-Janneketaal. Ik vind dat fijn, maar als je echt wilt oefenen met Latijn, is dit waarschijnlijk niet het beste boek om te lezen. Het is daarnaast grappig om te zien hoe woorden die in het Latijn niet bestonden vertaald zijn. Zo wordt een ijsje een “globuli gelati” (bevroren bolletje). Dat de gemiddelde zinslengte in Jip-en- Janneke-verhalen zo gering is, komt overigens mede door het grote aantal elliptische of onvolledige zinnen. Bij een elliptische zin worden één of meerdere woorden weggelaten die de lezer er zelf eenvoudig bij kan denken. Zo is de tweede zin in fragment 1 hieronder gemakkelijk aan te vullen tot “En ik ga haar koek brengen.” Schmidt zet elliptische zinnen in om nieuwe informatie niet in één grote hoeveelheid te geven, maar deze op te knippen in hapklare, makkelijker te verwerken brokken. Een typerend voorbeeld komt uit het verhaal ‘Paashaas’. Hierin gebruikt Schmidt drie zinnen (zie 2), terwijl ze dezelfde informatie ook in één zin had kunnen weergeven ( 3). I can't say that I precisely remember any of these short stories -- think authentically silly, brilliant two-minute fiction about two little 4/5-year-old buddies, sometimes laugh-out-loud funny (even if you have no voice) and sometimes downright poignant, each one so good you can't help but want to read the next one for another hit of the magic. It's still true,' Jip says. 'And there are people inside. And the pilot sits at the front. Shall we play aeroplanes?' Jip liep in de tuin en hij verveelde zich zo. Maar kijk, wat zag hij daar? Een klein gaatje in de heg. Wat zou er aan de andere kant van de heg zijn, dacht Jip. Een paleis? Een hek? Een ridder?

Jippus (Jip) en Jannica (Janneke) zijn twee ondeugende kinderen die samen met hun hondje Surculus (Takkie) allerlei avonturen beleven. Veel van de verhaaltjes spelen zich af rond de huizen van de kleine deugnieten, want ze zijn buurjongen en -meisje. Ik was de koningin,” zegt Janneke. “En jij mag de koning zijn.” 5“Jij bent de vader,” zegt Janneke. “En ik ben de moeder. En de poes was het kind.”_ Direct In eerder onderzoek hebben we aangetoond dat de woorden die we hierboven vet maakten, precies díé woorden zijn die al heel vroeg in kindertaal verschijnen. Juist deze verbindingswoorden kennen kinderen dus al op driejarige leeftijd. Onderschikkende voegwoorden als als en omdat – die iets later geleerd worden – komen bij hoge uitzondering in de verhalen voor, waaronder in ‘Poppejans is ziek’. Het [een grote doos – JEV, TS] is een helikopter.” ‘"Hoe dan?" vraagt Janneke. “Met de kapstok,” zegt Jip. Want er is een oude kapstok in het huis van Janneke. En daar mogen ze altijd mee spelen. En nu haalt Jip de kapstok. En zet hem in de doos. “Ziezo,” zegt hij. “Een echte helikopter. Waar wilt u heen, mevrouw?”“Naar Parijs,” zegt Janneke. “Daar gaan we dan,” zegt Jip.Yip estaba solo en el jardín y se aburría un montón. Pero mira, qué es lo que había allí? Un agujerito en el seto. ¿'Qué habrá al otro lado del seto'? pensó Yip. ¿'Un palacio? ¿Una verja? ¿Un caballero'? Se sentó en el suelo y miró por el agujero. ¿Y qué es lo que vio? Una naricita. Y una boquita. Y dos ojitos azules. Allí había una niña. Era de la misma edad que Yip. a b "Niemand anders beschikt over dat verrukkelijk oer-Hollandse idioom." Buijs, Marian (1999-11-23). "Alleen Annie Schmidt beschikt over het oer-Hollandse idioom". de Volkskrant (in Dutch) . Retrieved 2009-07-10.

In 2008 kwam de huidige Nederlandse uitgever, Querido, zelf met een nieuwe Engelse vertaling onder de titel Jip and Janneke. In 2009 werden de verhaaltjes vertaald in het Farsi, maar noch de vertaalster noch de uitgever in Teheran had een licentiecontract met de rechthebbende uitgeverij Querido afgesloten. Niettemin werden 2000 exemplaren gedrukt; de Nederlandse ambassade kocht 500 stuks om uit te delen ter gelegenheid van de opening van de nieuwe locatie van de ambassade in Teheran. [3] Bundels [ bewerken | brontekst bewerken ] The series was originally written for Het Parool. Between 13 September 1952 and 7 September 1957 a weekly episode of no more than 250 words was published. Each episode is an independent story in itself. The stories were later collected and published as books. [1] Tekstschrijvers die te horen krijgen: “Doe niet zo ingewikkeld, zeg het maar in jip-en-janneketaal”, zouden dat advies dus niet louter moeten opvatten als: “Schrijf in korte zinnen.” Echte jip-en-janneketaal is te vinden in de glasheldere verhalen van Annie M.G. Schmidt. Daaruit kunnen we dít advies afleiden: gebruik korte zinnen, maar zorg ook voor een duidelijke samenhang, zet niet te veel nieuwe informatie in één zin en hanteer een persoonlijke stijl. Jip kijkt naar de boekenkast. Daar onderin staan boeken met veel mooie gekleurde plaatjes. Dat mag vast wel, zegt Jip. Ze staan toch onderin, die boeken. Niemand kijkt ernaar. Hier, mag jij dit boek uitknippen, dan neem ik dat andere.

Maak het persoonlijk

Anna Maria Geertruida "Annie" Schmidt was born on 20 May 1911 in Kapelle, Zeeland in the Netherlands. She was the daughter of Dutch Reformed minister Johannes Daniel Schmidt (1871–1951) and school teacher Geertruida Maria Bouhuijs. She had an elder brother Wim and two older sisters also named Anna M.G. who both died young and before she was born. She was called Zus (English: Sister) by her family. [11] [12] Als er al passieve formuleringen in een verhaal voorkomen, dan hebben die meestal een specifieke functie. Bij een zin als ‘ Er wordt gebeld’, aan het begin van het verhaal ‘Vliegen’, weten Jip en Janneke bijvoorbeeld nog niet wie er aan de deur staat, vandaar dat de beller niet genoemd wordt. En door het passief in het volgende fragment uit ‘Poppejans is ziek’ staat Poppejans aan het begin van de zin en kan ze dus makkelijker als onderwerp van de volgende zin optreden.

Wel, wel, zegt de dokter, ik zal haar even onderz oeken. En hij geeft Poppejans een klap op haar hoofd met de lepel. She is included as one of the topics in the Canon of the Netherlands, which was prepared by a committee headed by Frits van Oostrom and presented to the Minister of Education, Culture and Science, Maria van der Hoeven, in 2006; the Canon is a list of fifty topics that aims to provide a chronological summary of Dutch history to be taught in primary schools and the first two years of secondary school in the Netherlands. A revised version, which still includes her as one of the topics, was presented to the Dutch government on 3 October 2007. a b Janssen, Hein (2003-09-05). "Van Eyle is als Annie niet gewoon goed, maar magistraal". de Volkskrant . Retrieved 2009-07-10. Maar zelfs nu we weten wat echte jip-en-janneketaal is, resten er veel vragen over begrijpelijke taal. Met name over begrijpelijke taal in belangrijke teksten als studieboeken, overheidsformulieren en medische bijsluiters. Moeten en kunnen schrijvers van zulke teksten wel in dergelijke taal schrijven? Vaak zijn er namelijk juridische eisen die dat bemoeilijken. En soms is de materie zó complex en abstract dat eenvoudig schrijven lastig is. Over begrijpelijke taal in dergelijke omstandigheden weten we simpelweg nog te weinig. Ook valt er nog veel te ontdekken aan andere taalkenmerken die teksten (on)begrijpelijk maken.Het persoonlijke karakter van teksten wordt niet alleen bepaald door de selectie van onderwerp, werkwoordstijden en rede. Ook de keuze voor actieve formuleringen (‘Ze schreeuwen en ze gillen’) dan wel passieve (‘Er wordt geschreeuwd en gegild’) is hierop van invloed. Bij actieve formuleringen is er sprake van een persoon die zelf iets doet. In Jip-en-Jannekeboekjes is dit type formuleringen veruit in de meerderheid: in dertig verhalen komen slechts acht passieve zinnen voor. Cuando se tiene fiebre no hay que tomar un baño de agua caliente con jabón, ― dice la madre de Marimuñeca. Teksten kunnen ook een persoonlijk karakter krijgen als ze weergeven wat personages denken, zeggen of voelen. Typerend voor de Jip-en-Janneke-verhalen is dat dit veelvuldig gebeurt, al worden uitspraken in de meeste edities niet tussen aanhalingstekens gezet. In een recent uitgegeven verzamelbundel mét aanhalingstekens blijkt 54% van de zinnen in de directe rede te staan: meer dan de helft van de zinnen geeft dus letterlijk weer wat Jip, Janneke of andere personages zeggen. Schmitz, Jowi (2009-02-24). "Vermakelijke voorstelling over Annie M.G. met vooral veel liedjes". de Volkskrant . Retrieved 2009-07-10. In the 1960s, Schmidt wrote one of the most popular Dutch television series of all time, Ja zuster, nee zuster [2] (English: Yes Nurse! No Nurse!), later the inspiration for the 2002 film of the same name.